مقاله مراقبه

مراقبه

مراقبه حالت مطلوبی از هوشیاری است که از طریق مناسک و تمرین‌های معینی حاصل می‌شود. اگر از مراقبه دعاوی و تشریفات فلسفی و عرفانی را جدا کنیم، آنچه باقی می‌ماند نوعی فعالیت مغزی است که با ریلکس شدن جسم همراه می‌شود. در مراقبه شخص با تمام وجود تمرکز و توجه خود را بر روی یک زمینه و موضوع متعالی متوجه می‌سازد و به‌نوعی تمرکز هدایت شده مبادرت می‌ورزد. برای رسیدن به این درجه از خلسه و جذبه روحی کوشش آگاهانه و فعال صورت می‌گیرد.