مثنوی ارواح

خاطرات مدیومها / قسمت دهم ما بی خبریم فرامرز ملاحسین طهرانی خاطره ای از خانم بشیری بعضی اوقات به صلاح نیست که خیلی از حرف ها و حقایق را به اشخاصی که ایشان را نمی شناسیم و یا حتی می شناسیم را بازگو کنیم. مخصوصا موضوعاتی که جنبه شخصی دارد و یا آنکه یک نوع تفکر و سلیقه و برداشت از آن موضوعات در جامعه وجود ندارد. یعنی در نزد بعضی ها شاید یک موضوعی ارزش تلقی شود و اما در نزد برخی دیگر موضوعی قامض و پیچیده و خارج از طبیعت انسانی تلقی گردد.  خاطره ای که قرار است برای شما بازگو کنم دست نوشته ای از خانمی جوان است که ما در اینجا بنابر وظیفه از ذکر نام ایشان خودداری نموده و با نام مستعار بشیری در تیتر استفاده کرده ایم. نامه ایشان که ازطریق ایمیل به دستم رسیده به شرح ذیل است:  با سلام من زنی 28 ساله ام. از کودکی یعنی از آن زمانی که  خودم را شناختم دارای قدرت مدیومی بوده ام. یعنی هفت هشت ساله بودم که متوجه پدیده ها و موجوداتی شبیه روح در دوروبرم شدم. آنها به شکل های گوناگونی بر من ظاهر می شدند که باعث سرگرمی من می شد و چون از همان کودکی این موجودات شبح مانند را می دیدم اصلا هیچ ترسی از آنها نداشتم و برایم کاملا عادی بودند. حتی در تاریکی و تنهایی نیز آنها بر من ظاهر می شدند ولی اصلا آزار و اذیتی نداشتند. با گذشت دو سه سالی احساس کردم آنها صدا هم دارند و چیزهایی  می گفتند که من زیاد متوجه ن, ...ادامه مطلب